Wieś Radusz w Puszczy Noteckiej założyli ok. 1700 roku właściciele Sierakowa, osadzając tam osadników głównie z Dolnego Śląska. Osadnictwo na prawie olęderskim nie oznaczało osadników z Holandii, a raczej formalno-prawną sytuację osadników takiej wsi. Na przełomie XIX i XX w. Radusz był największą wsią w Puszczy Noteckiej, liczącą ok. 90 domostw, zamieszkałych przez ponad 600 mieszkańców, z gospodarstwami rolnymi na wykarczowanych polanach puszczańskich, o wielkości od ok. 80 do kilkuset hektarów.Wieś miała kościół ewangelicki, pastorówkę, szkołę, pocztę, karczmy, młyny i kuźnię. Mieszkańcy jako poddai pruscy uczestniczyli w I wojnie światowej, wielu zginęło na jej frontach (patrz - tablice pamiątkowe z byłego kościoła).Wieś rozrosła się jeszcze w okresie międzywojennym, gdy Puszczę oczyszczano po ataku szkodnika strzygonii choinówki i oprócz dotychczasowych ewangelików przybyło wielu nowych osadników.